Peter van Drummelen besteedde begin november in het Amsterdamse Parool aandacht aan Yma Sumac. Een uitgebreid verhaal, maar programmamaker en oog- en oorgetuige Henk Braaksma had nog een paar opmerkelijke aanvullingen uit onverwachte hoek. In No time to Die (waarin Daniel Craig afzwaait als James Bond) zat een lang fragment van Yma Sumac uit de jaren vijftig. Henk: ‘Het verband tussen Yma’s muziek en het filmfragment ontging me, maar viel me wel meteen op. Toen de film was afgelopen probeerde ik bij de aftiteling haar naam te ontdekken maar die kon ik niet vinden tussen de honderden namen. De aftiteling neemt tegenwoordig een steeds groter deel van de film in beslag.’
Yma in Amterdam
Henk zag YMA SUMAC als 15-jarige persoonlijk gezien, zittend op de eerste rij van het Concertgebouw in Amsterdam. Ze zong, staande voor één microfoon al haar hits. In die tijd werd er allerlei nonsens over Yma geschreven in muziekbladen en kranten. Voor de een was ze de dochter van een Inca God. Elders werd geschreven dat haar plaatopnamen elektronisch waren gemanipuleerd. En in de meest exotische variant zou Yma Sumac een Amerikaanse zijn die haar naam Amy Campus had omgedraaid. Allemaal sprookjes, want de zangeres was een Peruaanse die met haar bijzondere stemkwaliteiten alle geluiden in de bossen kon nabootsen. Voor haar overtocht naar Amerika zong ze platen vol met Peruaanse volksmuziek, ten nadele van haar eigenlijk bedoelde operacarrière. Begin september besteedde Exitos Musicales een uur lang aandacht aan de bijzondere en ongelofelijk virtuoze Yma Sumac. In de markt gezet als dochter van de zonnegod. Uit de doeken gedaan door Henk Braaksma, die er bij was.
